U današnjem članku osvrćemo se na živote poznatih ličnosti koje su u jednom trenutku karijere, slave i svetla reflektora odlučile da sve to napuste i pronađu duhovni mir u manastirima, daleko od svetovne buke.
Nekada su bili deo umetničkog, muzičkog ili glumačkog sveta, a danas žive u tišini, posvećeni molitvi i veri, često neprepoznatljivi i svedeni na suštinu postojanja. Njihove priče svedoče o potrazi za smislom, spasom i novim početkom.
- Jedan od takvih primera je Aleksandar Jovanović, poznatiji kao monah Arsenije, sadašnji iguman manastira Ribnica kod Mionice. Rođen 1960. godine u Beogradu, poticao je iz obrazovane porodice i završio je Stomatološki fakultet, iako mu je želja bila umetnost. Tokom mladosti bio je deo beogradske umetničke i muzičke scene, družio se sa članovima kultne grupe EKV, a poznat je bio i pod nadimkom Aca Plavi.
Bio je deo grupe “VIA talas” i učestvovao u alternativnom rokenrol pokretu. Tadašnji život ispunjen drognim eksperimentisanjem i destruktivnim obrascima doveo ga je do ivice. Proveo je godine u manastirima širom sveta, čak pet godina u potpunoj samoći, što ga je na kraju dovelo do duhovnog spasenja. Danas je poznat i kao “isterivač rok đavola” zbog svoje muzičke prošlosti i preobražaja.
Aleksandar Knežević, poznat i kao monah Romilo, bio je novinar i autor dokumentarnog projekta “Vidimo se u čitulji”. Nakon karijere u medijima, povukao se u manastir Studenicu, a potom se zamonašio na Hilandaru. Nastavio je školovanje u Londonu, na prestižnom Univerzitetu u Oksfordu, pripremajući doktorski rad. Njegova transformacija iz novinara u monaha govori o dubokom unutrašnjem preokretu.
Glumac Rastko Lupulović, koji je publici poznat kao Milanče iz serije “Otvorena vrata” i član benda “Kanda, Kodža i Nebojša”, postao je otac Ilarion. Zamonašio se 1996. godine, iste one godine kada je nagrađen za izuzetnu glumu. Prvi kontakt s duhovnošću imao je zahvaljujući kolegi sa klase Nenadu Jezdiću. Gluma ga je, kako sam kaže, dovela do istine o životu u crkvi. Danas je iguman manastira Draganac, a umetnički senzibilitet zamenio je duhovnim traženjem i molitvom.
- Još jedan primer dolazi iz Hrvatske – Edita Majić, bivša glumica, koja se 2004. godine povukla iz javnog života i postala sestra u manastiru u Španiji. Živi u strogoj asketskoj zajednici bosonogih karmelićanki, bez grejanja, tople vode i u potpunoj izolaciji. Njena porodica ističe da je oduvek imala unutrašnji zov ka pustinjačkom načinu života, pa danas boravi u samoći, u pustinji, posvećena molitvi i postu.
Veselinka Zastavniković, danas monahinja Irina, bila je novinarka i bivša supruga predsednika Srbije Borisa Tadića. Nakon razvoda i napuštanja javne funkcije u Ministarstvu vera, odlučila je da svoj život posveti veri. Pet godina iskušenja dovelo je do njenog zamonašenja u Pećkoj patrijaršiji. Njen put je bio neobičan, jer je kao nekadašnja protivnica religije, kasnije pronašla duhovni poziv.
Jedan od najneobičnijih slučajeva jeste Srđan Gile Gojković, frontmen benda “Električni orgazam”, koji je najavio da će se zamonašiti u budističkom hramu u Mjanmaru. U budizmu je pronašao filozofiju koja mu je ponudila racionalno objašnjenje postojanja i patnje. U njegovim rečima, budizam je psihologija, a Buda je bio neko ko je lečio um, bez mistike, kroz praktične korake do prosvetljenja.
Glumac Lazar Dubovac, poznat po mnogim ulogama i sinhronizacijama, takođe je doživeo duhovni preobražaj nakon boravka na Svetoj Gori. Iako se nije zamonašio, bio je iskušenik u manastiru Hilandar. Tamo je obavljao svakodnevne poslove – kuvanje, čišćenje, pravljenje sveća – učeći o skromnosti i ljubavi. Boravak na Svetoj Gori promenio mu je pogled na život i vrednosti.
Sve ove priče imaju zajedničku crtu – potragu za istinom, mirom i smislom. Bivši umetnici, muzičari i novinari pronašli su utočište u tišini manastira, bežeći od buke sveta, slave i prolaznosti. Njihove odluke svedoče o tome koliko je duhovna glad često jača od svetovne ambicije, a vera i mir vredniji od svih aplauza.
