U današnjem članku prisjećamo se sudbine braće blizanaca, Dragana i Predraga Lakovića, čiji je životni i profesionalni put ostavio dubok trag u jugoslovenskoj i srpskoj kinematografiji.
Rođeni 28. marta 1929. godine u Skoplju, njih dvojica su od ranog djetinjstva dijelili istu sudbinu, ljubav prema glumi i posvećenost umjetnosti. Međutim, njihove smrti i danas izazivaju pažnju javnosti, jer su za sobom ostavile misterije i nedoumice koje nisu do kraja razjašnjene.
- Predrag Laković, pet minuta stariji od brata Dragana, rođen je kao slabije zdravlje i jedva je preživio prve dane života. Ipak, kasnije je izrastao u cijenjenog i nagrađivanog glumca. Srednju školu završio je u Peći, a zatim upisao Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju, gdje je bio u klasi sa nekima od najvećih imena domaće glumačke scene – Oliverom Marković, Đuzom Stojiljkovićem i Vlastom Velisavljevićem. Dodatno se usavršavao u oblasti pantomime, učeći kod slavnih učitelja Marsela Marsoa i Žaka Lekoka u Parizu.
Njegova glumačka karijera počela je u Beogradskom dramskom pozorištu, a na sceni i pred kamerama utjelovljavao je likove običnih ljudi, često boema i marginalaca, donoseći im slojevitost i životnost. Njegov doprinos kulturi nije ostao nezapažen – bio je dobitnik Oktobarske nagrade Grada Beograda 1987. godine. Ipak, šira publika ga se najviše sjeća po ulozi ujka Koste u kultnoj seriji „Bolji život“, gdje je ostavio neizbrisiv trag.
U privatnom životu, Predrag je bio poznat kao povučen i tih čovjek, sklon samotnjaštvu i boemskom načinu života. Posebno je volio pecanje na Mrtvoj Tisi, u blizini sela Čurug, gdje je imao svoju vikendicu. Na tom istom mjestu zatečen je kraj njegovog života – pronađen je utopljen u reci, a njegovo tijelo izvukli su lokalni ribari. Iako je zvanično smrt proglašena kao nesrećni slučaj, godinama se spekulisalo da je možda riječ o dobrovoljnom odlasku, što nikada nije potvrđeno, ostavljajući njegovu smrt obavijenu velom tajne.
Za razliku od Predraga, njegov brat Dragan Laković ostao je poznat široj javnosti po vedrijem karakteru i ulozi u životima najmlađe publike. Bio je prepoznatljiv po svom radu na dječjoj emisiji „Deco, pevajte sa nama“, u kojoj je nastupao i poznati dječji hor Kolibri. Generacije su odrasle uz njegovu pozitivnu energiju i osmijeh s malih ekrana, a njegov glas i pristup ostavili su neizbrisiv trag u odrastanju mnogih mališana.
- Poput svog brata, i Dragan je bio profesionalni glumac, ali se više ostvario u domenu mjuzikla i pozorišta. Bio je član Pozorišta na Terazijama, gdje je zapaženo nastupao u predstavama poput „Put oko sveta“, „Cigani lete u nebo“ i „Moja ljupka dama“. Njegova raznolikost na sceni, uz vedar duh, doprinijeli su njegovoj velikoj popularnosti među publikom i kolegama.
Međutim, ni njegov kraj nije prošao bez senzacionalističkih tvrdnji. Godinama su kružile priče da je umro kao beskućnik, da je njegovo beživotno tijelo pronađeno u vozu koji je saobraćao na relaciji Beograd – Bar. Te priče, međutim, nisu imale uporište u stvarnosti. Dragan Laković preminuo je iznenada, 31. maja 1990. godine, u svom stanu, a uzrok smrti bio je infarkt. Nažalost, čak i pored stvarnih informacija, brojne neprovjerene tvrdnje nastavile su da kruže, narušavajući sjećanje na njegov rad i lik.
Iako su braća Laković dijelila sličan životni poziv i povezanost koja dolazi s blizanaštvom, njihove ličnosti, karijere i načini života bili su različiti. Jedan je bio boem i samotnjak, sklon introspektivnim trenucima u prirodi, dok je drugi bio omiljeni lik djece, vedar i otvoren, prisutan na scenama mjuzikla i dječjih emisija. Ono što ih je ipak povezivalo, i što ostaje iza njih, jeste posvećenost glumi, ljubav prema sceni i trajna uspomena koju su ostavili u srcima publike.
Na kraju, smrt oba brata ostala je u sjeni različitih interpretacija, ali ono što je sigurno jeste da su Dragan i Predrag Laković bili i ostali legende jugoslovenskog glumišta, čiji se doprinos i danas cijeni, a sjećanje na njih čuva se s poštovanjem i nostalgijom.
