U današnjem članku prisjećamo se Dušana Počeka, glumca kojeg mnogi pamte po ulogama u kultnim serijama kao što su Bolji život i Srećni ljudi.
Ipak, njegov život je bio mnogo više od puke glumačke karijere – bio je čovjek široke naobrazbe, sklon promišljanju, sa životnim putem koji je mogao otići u potpuno drugačijem pravcu. Malo je poznato da je Poček bio gotovo na korak od toga da postane lekar. Njegova odluka da napusti medicinu i posveti se glumi pokazala se sudbinskom – upravo ta nesvakidašnja kombinacija intelektualnosti i umetničkog dara činila ga je izuzetno posebnim u domaćem kulturnom prostoru.
- Rođen je 16. maja 1932. godine u Beogradu, gradu koji će ostati njegovo trajno uporište. U ranim godinama, činilo se da će njegov životni put ići u pravcu medicine – ozbiljno je studirao i stigao gotovo do samog kraja fakulteta. Međutim, u njemu se rodila sve jača potreba da izrazi sebe kroz umetnost. Ta unutrašnja borba između razuma i emocije dovela je do ključne odluke – da napusti medicinske studije i upiše Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Bila je to hrabra i nesigurna odluka, ali ona koja će na kraju definisati njegov život.
Njegovo medicinsko znanje, međutim, nije nestalo – naprotiv, ostavilo je trajan utisak u njegovom profesionalnom okruženju. Zbog preciznosti u tumačenju simptoma i zdravih saveta koje je nesebično delio, kolege su ga često zvale “doktore”. Bio je osoba kojoj su se mnogi glumci obraćali kada su osećali da nešto nije u redu, jer je njegov analitički um umeo da prepozna i najskrivenije znake. Mnogi su verovali da bi, da je ostao na tom putu, postao izuzetan lekar, ali su istovremeno bili zahvalni što je ipak izabrao scenu.
Počekova glumačka karijera obuhvatala je više decenija i ostavila dubok trag u domaćem filmu, televiziji i pozorištu. Njegove uloge u serijama kao što su Kamiondžije, Vruć vetar, Salaš u malom ritu, Porodično blago, Srećni ljudi i Bolji život nisu bile samo popularne – bile su autentične, toplo dočarane i često duboko emotivne. Njegov najpoznatiji lik, Jezdimir Uskoković, u seriji Bolji život, ostao je urezan u sećanju publike kao jedna od najkarakterističnijih figura domaće televizije.
- Osim televizije, ostavio je neizbrisiv trag i u pozorištu. Bio je dugogodišnji član Beogradskog dramskog pozorišta, gde je igrao u brojnim predstavama, među kojima se posebno izdvaja “Nikoletina Bursać”, koju je izveo preko 400 puta. Njegovo glumačko umeće nije bilo samo tehnički besprekorno – posedovao je sposobnost da publiku uvuče u emocije svojih likova, da izazove smeh, saosećanje i razumevanje kroz svaki pogled, gest i ton glasa.
Njegova koleginica, Jelica Sretenović, svedočila je o njegovoj predanosti, govoreći da je znao toliko uverljivo da tumači lik hipohondra da je ponekad delovao kao da zaista pati. Bio je, kako ga je opisala, brz, tačan i izuzetno posvećen. Njegov profesionalizam i strast prema glumi činili su ga uzorom mlađim kolegama, a njegovo prisustvo donosilo je autoritet, ali i toplinu na svaku probu ili snimanje.
Dušan Poček je preminuo 18. marta 2014. godine, u 82. godini života, tiho i bez pompe, baš kako je i živeo. Njegova želja da bude sahranjen u najužem krugu porodice, bez medijske pažnje i bez prisustva kolega, govori o njegovoj dubokoj skromnosti i dostojanstvu. Njegov odlazak bio je nenametljiv, ali ostavio je veliku prazninu u svetu umetnosti.
U vremenu kada je slava često povezana sa samopromocijom i površnošću, Dušan Poček je bio primer tihe veličine. Njegov život, vođen integritetom, znanjem i ljubavlju prema umetnosti, ostaje kao podsetnik da se istinska vrednost ne meri bukom koju ostavimo, već tragom koji utisnemo u druge. Bio je više od glumca – bio je čovek sa svrhom, a njegova umetnost i dalje živi u sećanjima gledalaca.
